Ramazan ayının coşkusu bir başkadır bende. Nedense buram buram tarihtir sanki. Belki de eski ramazanları büyüklerimizden dinledikçe o lezzeti arıyorum. Fırsat oldukça Sultanahmet'e giderim. El sanatları çarşısı, Osmanlı tarzı giyinmiş seyyar satıcılar (özellikle macuna bayılırım), semazenler, közde pişmiş kahveler, güllaç, hacivat karagöz gösterileri vs... Olanca izdihama rağmen pek bir bayılırım doğrusu herbirine. Hele ki el sanatlarımız sanki bu ayda daha bir gün yüzüne çıkar ve hatırlanır. Nadide çalışmalar sergilenir.
İşte benim 9 yaşındaki güzel kızımın ebru çalışmaları. Ramazan gelince benim de aklıma yayınlamak geldi. Bu 3 çalışma da kızıma ait. İnsan nasıl da gururla yazıyor:) Üstteki karanfili geçen ramazan ayında yapmıştı. Alt soldaki çalışmayı kumaşa çalıştı. Alt yanda ki de sanırım özgür birşeyler:)) Valla ben zerre kadar anlamam. Okuldaki yetenek dersinde ebru sanatını seçmiş, üstüne de gittiğimiz her sergi ve çarşıda büyüklerin arasına girip, malzemeleri kapıp, ben biliyorum edasıyla işe el attıkça birşeyler yapmaya başladı. Bana da sergilemek kaldı...
Bu güzel ayda Rabbim'in ellerini O'na açan tüm kullarının dualarını kabul etmesi dileğiyle...
Tatlı kızının ellerine sağlık.Pek de güzel görünüyorlar.
YanıtlaSilBu arada 9 yaşında yazdığını görmesin ,neredeyse 10 yaşını dolduracak :))
Ona sorsan geçen eylülden beri 10 zaten :)
SilELLERİNİZE SAĞLIK
YanıtlaSilKızım adına teşekkür ederim...
Sil